de laatste dag
Door: Lea
Blijf op de hoogte en volg Lea
07 Juni 2013 | Hongarije, Boedapest
Vanmorgen een zeer interessante presentatie van één van onze medestudenten Pennie Brownlee.
Zij heeft een treffende theorie over het partnerschap tussen ouder en kind. Na de geboorte (natuurlijk ook al tijdens de zwangerschap) begint al de relatie tussen ouder en kind. Dit heeft twee kanten:
1. Het kind nodigt de ouder uit tot partnerschap. Het geeft aanwijzingen verbaal (zie Priscilla Dunston, o.a. op Youtube) en non- verbaal. De ouder kan de uitnodiging van het kind accepteren, door te luisteren, observeren, te leren en te reageren op een manier die past bij de aanwijzingen van het kind;
2. De ouder kan het kind uitnodigen tot partnerschap. Het kind accepteert de uitnodiging, hij doet dit zeker tot de leeftijd van ongeveer 12 à 14 maanden.
Vanaf 12 à 14 maanden gaat het kind oefenen met zijn autonomie. Waar hij eerst altijd gewillig de ouder volgde, wanneer hem iets gevraagd werd, gaat hij nu ontdekken wat er gebeurt als hij 'nee' zegt. Voor veel ouders is het moeilijk om dan adequaat te reageren en het partnerschap te continueren. Hoe kun je dit doen? Voor Pennie is de Piklerbenadering de manier om een liefdevol partnerschap in de praktijk uit te voeren.
Hierbij gaf Pennie drie opties aan:
1. De uitnodiging: met 'the half finished gesture' (het half afgemaakte gebaar) kan de ouder het kind uitnodigen om gehoor te geven aan de uitnodiging. Dit gebaar houdt in dat de volwassene met de handpalmen en onderarmen naar boven een uitnodigend gebaar maakt naar een kind en hierbij de uitnodiging uitspreekt;
2. Uitnodigen + het geven van een keuze: als het kind geen gehoor geeft aan de uitnodiging kan het kind kiezen uit twee opties, hierdoor kan het kind nog steeds zijn autonomie oefenen (hij kan kiezen);
3. Uitnodigen + het geven van een keuze + tijd: het kind heeft tijd nodig om een keuze te maken en zichzelf te leren reguleren!
Pennie onderwijst verzorgers van kinderen in haar theorie en wat zij ons vertelde heeft mij zeer getroffen. Op haar website kun je meer vinden over deze manier van respectvol omgaan met kinderen en het aangaan van een partnerschap (http://penniebrownlee.weebly.com/ ).
Anna Tardos vulde hierop aan dat het belangrijk is dat het kind leert om de waarden en normen van de cultuur eigen te maken (socialisatie). De Piklerbenadering wil niet zeggen dat een kind alles mag en geen grenzen krijgt, Emmi Pikler was hierover ook zeer duidelijk: een kind heeft grenzen nodig. Er zijn zeker situaties waarin de volwassene duidelijk beslist, bijvoorbeeld wanneer een kind medicijnen nodig heeft. De volwassene is de verantwoordelijke in het partnerschap: het is een partnerschap waarbij de volwassene het kind gidst. De volwassen zorgt voor het kader waarbinnen het kind zich kan ontwikkelen en socialiseren.
De volwassene voorziet het kind zo veel mogelijk in zijn autonomie, op het gebied van zorg, beweging, leefomgeving, keuzes, etc. De zorg voor het kind omvat dan het gidsen + partnerschap!
Met deze woorden wil ik mijn verslag dan ook afsluiten. Op deze manier een relatie aangaan en hebben met een kind lijkt mij een prachtige, waardevolle situatie!
-
08 Juni 2013 - 19:47
Isa:
Dag Lea,
hartelijk dank voor je uitgebreide nauwkeurige verslagen van onze Pikleropleiding in Budapest. Ik vond het heel gezellig om met jou twee weken deze twee weken te mogen doorbrengen.
Warme knuffel,
Isa. -
09 Juni 2013 - 18:27
Jetty:
Dank je wel Lea voor het beschrijven van al dat waardevolle dat je hebt gehoord, gezien en ervaren. Het was vast een heel indrukwekkende reis en dat heb je weten over te brengen in de zorgvuldige verslaglegging. Daaruit valt ook veel te leren voor ons thuisblijvers...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley